W okresie menopauzalnym, obejmującym zarówno okres pre-, jak i pomenopauzalny, kobiety doświadczają zmian hormonalnych w całym organizmie. Zgłaszają kłopotliwe dolegliwości, które wcześniej u nich nie występowały. Kłopoty te dotyczą praktycznie wszystkich aspektów życia kobiety i znacząco obniżają jego jakość.

Zaburzenia cyklu miesiączkowego

Pierwszym objawem zbliżającej się menopauzy są zaburzenia cyklu miesiączkowego. Nieprawidłowe krwawienia maciczne objawiają się najczęściej w postaci zaburzeń rytmu miesiączkowania. Często w okresie premenopauzalnym cykle skracają się średnio o 3 dni kosztem fazy pomiesiączkowej. Pojawiają się również cykle jednofazowe i krwawienia acykliczne.

Objawy zespołu klimakterycznego

Kolejną bardzo charakterystyczną grupą objawów, pojawiającą się zwykle na samym początku menopauzy, są objawy zespołu klimakterycznego. Współtworzą go między innymi objawy naczynioruchowe, które przybierają charakter zaburzeń termoregulacyjnych. Kobiety we wczesnym okresie menopauzy bardzo często skarżą się na tzw. „uderzenia gorąca”, którym towarzyszy zwiększona potliwość, zwłaszcza w nocy. Do objawów zespołu klimakterycznego należy również doliczyć:

  • zaburzenia snu,
  • nerwowość,
  • przygnębienie,
  • depresję,
  • zawroty i bóle głowy,
  • kołatanie serca, parestezję,
  • bóle stawowo-mięśniowe,
  • ogólne osłabienie.

Dolegliwości układu moczowo-płciowego

Bardzo uciążliwe i znacząco obniżające jakość życia dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego są niestety dosyć typowymi objawami dla okresu menopauzalnego. Do dolegliwości, które zgłaszają w tym czasie kobiety należą:

  • nawracające infekcje dróg moczowych,
  • suchość pochwy, połączona często ze świądem i uczuciem parcia,
  • obniżenie i wypadanie narządów płciowych,
  • obecność niezbyt obfitych, żółtawych upławów,
  • dyspareunia.

Nietrzymanie moczu

Bardzo wstydliwa, równocześnie bardzo częsta przypadłość. Nietrzymanie moczu jest chorobą społeczną kobiet. Szacuje się, że aż 33% pań w okresie menopauzalnym cierpi właśnie z tego powodu. U podłoża tego schorzenia leży wiele czynników ryzyka, które – działając w określonych kombinacjach – dają rezultat w postaci zaburzeń trzymania moczu o różnym typie i nasileniu.

 

 

Charakterystyczny dla okresu menopauzalnego hipoestrogenizm, upośledza m.in. elastyczność cewki moczowej. W efekcie powoduje atrofię jej nabłonka oraz zmniejszenie wypełnienia okołocewkowego splotu żylnego, co prowadzi do niewydolności zwieracza cewki moczowej.

Zaburzenia libido

Kobiety w okresie menopauzalnym wykazują mniejsze zainteresowanie życiem płciowym i zgłaszają znaczący spadek libido oraz satysfakcji z życia seksualnego. Dotychczas długi i intensywny kobiecy orgazm, w okresie menopauzy staje się coraz słabszy, a czasem nie pojawia się w ogóle. Kobietom zaczynają za to coraz częściej doskwierać bóle podczas stosunków płciowych.

Ponad 80% kobiet będących 10 lat po menopauzie zgłasza bóle podczas stosunków płciowych!

Zmiany w tkance łącznej

Kobietom w okresie menopauzy towarzyszą widoczne i dosłownie namacalne objawy związane ze zmianami tkanki łącznej, takie jak np. ścieńczenie skóry. Kiedyś jędrna, elastyczna i promienna cera, coraz szybciej się „szarzeje”. Skóra kobiet po menopauzie jest cieńsza, bardziej wiotka, bardziej podatna na powstawanie kolejnych zmarszczek. Dodatkowo kobietom w tym czasie doskwiera obniżenie aktywności gruczołów potowych i łojowych, wypadanie włosów i bóle kostno-stawowe.

Osteopatia i osteoporoza pomenopauzalna

Osteoporoza jest chorobą układu szkieletowego, charakteryzującą się niską masą kości i większym ryzykiem złamań. Do powstania choroby przyczynia się brak równowagi tkanki kostnej w metabolizmie. Jedną z przyczyn osteoporozy są, charakterystyczne dla okresu menopauzy, niedobory estrogenów.

Człowiek w okresie dojrzałości osiąga swoją szczytową masę kostną. Później masa kości stopniowo zmniejsza się o około 0,5–1% rocznie. U kobiet będących 5-10 lat po menopauzie współczynnik utraty masy kostnej rośnie nawet do 15%.

Zaburzenia nastroju

Emocjonalny rollercoaster, huśtawka nastrojów, tkliwość, napięcie. Zaburzenia nastroju, nienamacalne i trudne do zmierzenia, są często bagatelizowane przez otoczenie. Tymczasem jest to bardzo częsta i bardzo poważna dolegliwość, typowa dla okresu wczesnej menopauzy. Pojawiają się:

  • nagłe zmiany nastroju,
  • stres,
  • trudności w radzeniu sobie z problemami dnia codziennego,
  • przygnębienie,
  • brak zainteresowania życiem towarzyskim,
  • rezygnacja z aktywności, które wcześniej sprawiały przyjemność,
  • szybkie męczenie się,
  • nerwowość,
  • rozdrażnienie,
  • brak koncentracji,
  • problemy z pamięcią,
  • w konsekwencji – pełnoobjawowa depresja.

Inne choroby towarzyszące

Niestety na tym lista uciążliwych objawów, towarzyszących kobiecie w okresie menopauzy, nie kończy się. W okresie menopauzalnym pojawiają się również tak zwane choroby towarzyszące. Należą do nich:

  • zaburzenia metaboliczne – dyslipidemia, upośledzona tolerancja glukozy, insulinooporność, hiperinsulinemia, cukrzyca typu 2,
  • otyłość – zmiany rozkładu tkanki tłuszczowej w okresie okołomenopauzalnym powodują, że w miejsce otłuszczenia gynoidalnego, charakterystycznego dla wieku rozrodczego, w którym tkanka tłuszczowa odkłada się na udach i biodrach, pojawia się otłuszczenie androidalne, gdzie nadmiar tkanki tłuszczowej gromadzi się w sieci i tkance podskórnej brzucha.
  • choroby sercowo-naczyniowe – charakterystyczny dla menopauzy deficyt hormonów płciowych zwiększa zachorowalność kobiet na choroby układu krążenia. Do częstych przypadłości należą: miażdżyca naczyń, choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.
  • nowotwory – w okresie menopauzalnym wzrasta zachorowalność kobiet na choroby nowotworowe. Najczęstszymi nowotworami są: rak sutka, rak płuca, rak szyjki macicy, rak żołądka, rak jajnika, rak trzonu macicy.